Με φωνή και γνώμη ισχυρή για τη Μέση Ανατολή, ώστε να ακούγεται μέχρι τον Λευκό Οίκο, ο Ντάνιελ Πάιπς, προσωπική επιλογή του Αμερικανού προέδρου για το Συμβούλιο του Αμερικανικού Ινστιτούτου για την Ειρήνη (USΙΡ), προειδοποίησε πολύ πριν από την 11η Σεπτεμβρίου για την εμφάνιση του ακραίου Ισλάμ στις Ηνωμένες Πολιτείες.
«Πρέπει να ξυπνήσουμε», τονίζει μέσα από δεκάδες άρθρα. «Πρέπει να νικήσουμε το ακραίο Ισλάμ», προσθέτει στα «ΝΕΑ». «Το πώς θα το κατορθώσουμε δεν έχει σημασία».
Δόκτωρ Πάιπς, μιλήστε μας για τη διαφορά ανάμεσα στο Ισλάμ και το ακραίο Ισλάμ. Κερδίζει έδαφος το δεύτερο, και ποια είναι η βασική αιτία;
Το Ισλάμ είναι προσωπική πίστη. Το ακραίο Ισλάμ είναι ολοκληρωτική ιδεολογία που κερδίζει έδαφος. Στις ρίζες του βρίσκονται το αίσθημα της αποτυχίας και της διάψευσης των ελπίδων. Πιστεύουν ορισμένοι μουσουλμάνοι ότι ο κόσμος δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους.
Στο τελευταίο σας βιβλίο «Μilitant Ιslam Reaches Αmerica», αναμένετε από την αμερικανική κυβέρνηση να αναγνωρίσει το ακραίο Ισλάμ ως κύριο εχθρό της. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνει; Αναμένετε περισσότερους πολέμους;
Μα γίνεται ήδη πόλεμος. Από την 11η Σεπτεμβρίου. Στόχος μας, πιστεύω, θα πρέπει να είναι να νικήσουμε τον εχθρό μας, όπως κάναμε το 1945 με τον φασισμό και το 1991 με τον κομμουνισμό. Τώρα πρέπει να νικήσουμε το ακραίο Ισλάμ. Το πώς θα το κατορθώσουμε δεν έχει σημασία.
Αναλυτές εκτιμούν ότι το εφιαλτικότερο σενάριο για την Ουάσιγκτον στο θέμα του Ιράκ θα ήταν «να ανακάμψουν πολιτικά οι σιίτες και να οδηγήσουν τη χώρα σε δογματική διακυβέρνηση τύπου Χομεϊνί μέσω δημοκρατικών εκλογών.
Ναι. Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι στο Ιράκ. Δύο από αυτούς είναι η μεταφορά της επανάστασης του Χομεϊνί από το γειτονικό Ιράν και η εξέγερση κατά των αμερικανικών δυνάμεων. Για να αποτραπούν, απαιτείται ιδιαίτερα ικανή ηγεσία στο Ιράκ.
Βάσει των αμερικανικών προτάσεων στο Συμβούλιο Ασφαλείας για τον τερματισμό των κυρώσεων κατά του Ιράκ, η αποκαλούμενη «Αρχή» - ΗΠΑ και Βρετανία - θα αποφασίσει πού θα διοχετευθούν τα έσοδα από την πώληση του ιρακινού πετρελαίου. Ο ΟΗΕ περιορίζεται σε συμβουλευτικό ρόλο. Πού είναι ο «ζωτικός ρόλος» του, για τον οποίο δεσμεύτηκε ο πρόεδρος των ΗΠΑ;
Αν το μόνο που ήθελαν οι ΗΠΑ ήταν να αγοράσουν το ιρακινό πετρέλαιο, θα το είχαν πετύχει και με τον Σαντάμ. Ποτέ δεν ήταν το κύριο θέμα. Όμως ο ΟΗΕ αποδείχθηκε μη σοβαρός Οργανισμός. Και η αμερικανική κυβέρνηση το αντιμετωπίζει αυτό ανάλογα.
Γιατί λέτε ότι δεν είναι σοβαρός Οργανισμός;
Με τη Λιβύη επικεφαλής της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, με τη Συρία στο Συμβούλιο Ασφαλείας, δεν είναι σοβαρός Οργανισμός.
Πιστεύετε ότι πλησιάζει στο τέλος του ο ΟΗΕ;
Δεν το γνωρίζω αυτό, σίγουρα όμως υποστηρίζω να περιοριστεί η συμμετοχή των ΗΠΑ στους κόλπους του. Θα υιοθετούσα την αποχώρησή τους από τη Γενική Συνέλευση και το Συμβούλιο Ασφαλείας.
Και δεν θα οδηγούσε αυτό στην απομόνωση των ΗΠΑ; Πώς αντιλαμβάνεστε τον αμερικανικό ρόλο στον κόσμο;
Γίνεται μεγάλη κουβέντα γι' αυτό. Πολλά έγιναν τα τελευταία δύο χρόνια. Φέρουμε ευθύνη έναντι ημών και των συμμάχων μας να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμή μας με υπεύθυνο τρόπο και να μην είμαστε ούτε πολύ διστακτικοί ούτε πολύ επιθετικοί.
Ο Αμερικανός πρόεδρος πρότεινε περιοχή ελεύθερου εμπορίου στη Μέση Ανατολή μέσα σε μια δεκαετία. Όπως ετέθη το θέμα είναι οικονομικό. Δεν άκουσα τίποτα για σύγκλιση πολιτισμών, λαών σε αυτήν τη «δύσκολη» περιοχή.
Επικρατεί απαισιοδοξία ότι η Μέση Ανατολή δεν κατανοεί τους νεωτερισμούς, το θέλγητρό τους. Όπως το αντιλαμβάνομαι, λοιπόν, γίνεται προσπάθεια να επισημανθεί πως υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές στους Χομεϊνί και Μπιν Λάντεν...
Ποια είναι η γνώμη σας για τον αποκαλούμενο «οδικό χάρτη»;
Νομίζω ότι ο «οδικός χάρτης» είναι προέκταση των συμφωνιών του Όσλο. Γι' αυτό δεν είμαι αισιόδοξος. Έχει τα ίδια προβλήματα. Προϋποθέτει πως οι Παλαιστίνιοι είναι πρόθυμοι να σταματήσουν τη βία, ενώ δεν υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις.
