Ο Αλί Ιμπν Αμπί-Ταλίμπ(Ali ibn Abi-Talib), σύμφωνα με τον αρθρογράφο του περιοδικού Forbes Αμίρ Ταχέρι(Amir Taheri), κεντρική προσωπικότητα του Σιιτικού Ισλάμ του 7ου αιώνα μ.Χ έχει ειπωθεί ότι προφήτεψε ότι όταν πλησιάσει το τέλος του κόσμου ένας “ψηλός μαύρος άνδρας θα αναλάβει την εξουσία στη Δύση και θα ηγείται του ισχυρότερου στρατού στη γη. Θα έχει ένα καθαρό σημάδι από τον τρίτο ιμάμη Χουσείν και οι Σιίτες δεν θα πρέπει να έχουν αμφιβολία ότι θα είναι μαζί τους.” Μπάρακ Χουσείν στα Αραβικά σημαίνει “η ευλογία του Χουσείν”. Στα Περσικά Ομπάμα μεταφράζεται “Αυτός είναι μαζί μας”. Το όνομα του νεοεκλεγέντος Προέδρου των Η.Π.Α Μπάρακ Χουσείν Ομπάμα (Barack Hussein Obama) όταν συνδυαστεί με τα φυσικά χαρακτηριστικά του και την γεωγραφία υποδηλώνει ότι το τέλος του κόσμου πλησιάζει-ακριβώς ότι ο Ιρανός Πρόεδρος Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ (Mahmud Ahmadinejad) έχει προβλέψει.
Για να επιστρέψουμε στα γήινα, η Μουσουλμανική αντίδραση στη νίκη του Ομπάμα είναι πιο ανάμεικτη απ’ότι κάποιος θα μπορούσε να περιμένει.Οι Αμερικανοί Ισλαμιστές είναι κατενθουσιασμένοι. Μια ομάδα “ομπρέλα” η “ Ομάδα εργασίας των Αμερικανών Μουσουλμάνων για τα πολιτικά δικαιώματα και τις εκλογές”( American Muslim Taskforce on Civil Rights and Election) υποστήριξε ότι με την εκλογή Ομπάμα “το έθνος μας υψώθηκε σε νέα υπέροχα ύψη”. Ο Σιράγ Ουαχάγ (Siraj Wahhaj) ο γνωστός αφρο-αμερικανός ο οποίος έχει προσηλυτιστεί στο Ισλάμ, Ο Αλ-Χατζ Ταλίμπ Αμπντούρ Ρασίντ (Al-Hajj Talib Abdur Rashid) ο ιμάμης του τεμένους της Μουσουλμανικής αδελφότητας στο Χάρλεμ, το Συμβούλιο των Αμερικανο-Ισλαμικών Σχέσεων (CAIR), το Συμβούλιο των Μουσουλμανικών Δημοσίων Θεμάτων(Muslim Public Affairs Council), η Ισλαμική κοινωνία Βορείου Αμερικής(Τhe Islamic Society of North America), ο Ισλαμικός κύκλος Βορείου Αμερικής(The Islamic Circle of North America) και η Μουσουλμανική συμμαχία Βορείου Αμερικής(Muslim Alliance of North America) όλοι ανταποκρίθηκαν στην εκλογή Ομπάμα με παρόμοια έξαψη.
Η Χαμάς και τα Ισλαμιστικά κινήματα στην Αίγυπτο, την Ιορδανία, το Ιράκ, την Ινδία, την Ινδονησία και τις Φιλιππίνες επίσης χάρηκαν από την εκλογή Ομπάμα. Ο Ρόμπερτ Σπένσερ (Robert Spencer) του παρατηρητηρίου του Ιερού Πολέμου (Τζιχάντ)-Jihad Watch γενικεύει υποστηρίζοντας ότι οι Ιεροί πολεμιστές(Jihadists) και οι Ισλαμιστές σε παγκόσμια κλίμακα επέδειξαν “ανόθευτη χαρά”. Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης(New York Times) βρίσκουν τη δημόσια αντίδραση από την εκλογή Ομπάμα στη Μέση Ανατολή να κυριεύεται από αισθήματα ευφορίας. Ο Τζόν Εσπόζιτο (John Esposito) του Πανεπιστημίου του Τζόρτζτάουν (Georgetown University) σημειώνει με έμφαση ότι ο Μουσουλμανικός κόσμος καλωσόρισε τον Ομπάμα σαν “διεθνιστή Πρόεδρο”.
Πλήθος όμως άλλων Μουσουλμάνων έχει άλλες απόψεις. Γράφοντας στην εφημερίδα Εντμοντόν Σαν(Edmonton Sun) του Καναδά ο Σαλίμ Μανσούρ (Salim Mansur) επίκουρος καθηγητής πολιτικών επιστημών του Πανεπιστημίου του Δυτικού Οντάριο του Καναδά και Ισμαηλίτης Μουσουλμάνος θεωρούσε τον Τζόν Μακέιν(John McCain) πιο “άξιο υποψήφιο”. O Γιουσούφ Αλ-Κουαραντάουι (Yusuf al-Quaradawi) ένας εκ των πνευματικών ηγετών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας της Αιγύπτου και παρουσιαστής τηλεοπτικής εκπομπής στο Αλ-Τζαζίρα, υποστήριξε τον Μάκειν για τους αντίθετους λόγους: “ Γιατί προτιμώ τον φανερό εχθρό που δεν κρύβει υποκριτικά την εχθρότητά …από τον εχθρό που φορά μια μάσκα φιλικότητας.” Ο Αλ-Κουαραντάουι υποστήριξε επίσης ότι κατά την Προεδρία του Μπίλ Κλίντον (Bill Clinton Administration) πέθαναν διπλάσιοι τον αριθμό Ιρακινοί σε σύγκριση με την Προεδρία Μπούς του Νεότερου (George W.Bush).
Οι σκληροπυρηνικοί στο Ιράν ευνοούσαν μια νίκη του Μακέιν(σύμφωνα με τον πρώην Αντιπρόεδρο του Ιράν Μοχάμαντ Αλί Αμπτάχι) “γιατί ωφελούνται περισσότερο από μια εχθρότητα με τις Η.Π.Α, κάτι το οποίο τους επιτρέπει να τραβήξουν τον Ισλαμικό κόσμο πίσω από τις πολιτικές τους και την ίδια ώρα να καταπιέζουν τους αντιφρονούντες στο εσωτερικό της χώρας.” Οι Ταλιμπάν σημείωσαν την προεκλογική υπόσχεση του Ομπάμα να αυξήσει τα αμερικανικά στρατεύματα στο Αφγανιστάν και προειδοποίησαν ότι αν εκπληρωθεί το σχέδιο του “η Τζιχάντ και η αντίσταση θα συνεχιστούν.”
Οι Ιρακινοί είναι έντονα διχασμένοι από το σχέδιο του Ομπάμα για γρήγορη απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από την χώρα τους. Αυτό το σχέδιο μαζί με τις υποσχέσεις για μείωση της Αμερικανικής εξάρτησης από τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής και τη διαπραγμάτευση με τους Ιρανούς ηγέτες, δυσαρέστησαν τους ηγέτες της Σαουδικής Αραβίας και άλλων κυβερνήσεων των χωρών του Περσικού κόλπου.
Μερικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι ο Ομπάμα δεν μπορεί να κάνει μια πραγματική διαφορά. Μια Ιρανική εφημερίδα τον παρουσιάζει ως ανίκανο να ανατρέψει ένα σύστημα το οποίο “θεμελιώθηκε από τους καπιταλιστές, τους Σιωνιστές και τους ρατσιστές”. Αναμενόμενα η τοποθέτηση του Ραμ Εμάνουελ (Rahm Emanuel) ως Διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του Ομπάμα στον Λευκό Οίκο επιβεβαίωσε την Παλαιστινιακή αντίληψη για την ύπαρξη ενός πανίσχυρου Ισραηλινού λόμπι. Ένας σχολιαστής από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα προχώρησε ακόμα παραπέρα προβλέποντας ότι η Προεδρία Ομπάμα θα είναι μια επανάληψη της Προεδρίας Κάρτερ(Carter) η οποία χαρακτηρίστηκε από μια επιδεικτική άνοδο, από αποτυχία στο Μεσανατολικό και τελικά από μια εκλογική ήττα.
Όλες αυτές οι ανάμεικτες αντιδράσεις των Μουσουλμάνων υποδηλώνουν αμηχανία στην προοπτική ενός Αμερικανού Προέδρου με Ισλαμικές ρίζες, ο οποίος υπόσχεται “αλλαγή” και του οποίου η εξωτερική πολιτική μπορεί να “λυγίσει” κάτω από τους περιορισμούς της θέσεώς του. Με άλλα λόγια οι Μουσουλμάνοι αντιμετωπίζουν το ίδιο ερώτημα αναφορικά με τον Ομπάμα όπως και οποιοσδήποτε άλλος.
Ποτέ στο παρελθόν οι Αμερικανοί δεν ψήφισαν για τον Λευκό Οίκο ένα άτομο τόσο άγνωστο και αινιγματικό. Αναδυόμενος από ένα ακρο-αριστερό υπόβαθρο, ειδικά στις γενικές εκλογές αγωνίστηκε κυρίως ως κεντρο-αριστερός υποψήφιος. Ποιές από αυτές τις θέσεις θα υιοθετήσει ως Πρόεδρος? Ειδικότερα που ακριβώς μεταξύ της άκρας αριστεράς και της κεντροαριστεράς του πολιτικού φάσματος θα προσγειωθεί? Κοιτώντας για παράδειγμα την Αραβο-Ισραηλινή διένεξη.
Οι πολιτικές του Ομπάμα θα αντανακλούν των Ρασίντ Χαλίντι (Rashid Khalidi) τον πρώην υποστηρικτή της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) με τον οποίο έκανε παρέα την δεκαετία του 90 ή τον Ντένις Ρός (Dennis Ross) τον όψιμο σύμβουλο της προεκλογικής του εκστρατείας και μέλος του Συμβουλίου Εκδοτών της τριμηνιαίας επιθεώρησης που εκδίδω? (Middle East Quarterly).Κανείς δεν μπορεί να αποφανθεί προς το παρόν.
Ωστόσο κάποιος μπορεί να προβλέψει. Αν ο Ομπάμα επιστρέψεις στις ακρο-αριστερές του ρίζες η ευφορία στο Μουσουλμανικό κόσμο θα συνεχιστεί σε μεγάλο βαθμό. Εάν επιδιώξει να έχει μια επιτυχημένη Προεδρία στρεφόμενος προς το κέντρο πολλοί-όχι όμως όλοι- Μουσουλμάνοι θα γευθούν μια σοβαρή απογοήτευση.
