Στην 60η επέτειο από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, η Βόρειο-Ατλαντική Συμμαχία βρίσκει τον εαυτό της να αντιμετωπίζει ένα τελείως καινοφανές πρόβλημα-αυτό του ριζοσπαστικού Ισλάμ όπως αντιπροσωπεύεται από την Τουρκία μέσα στις ίδιες τις τάξεις της Συμμαχίας.
Η Άγκυρα έγινε μέλος του ΝΑΤΟ το 1951 και αμέσως μετά οι Τουρκικές δυνάμεις πολέμησαν γενναία με τους συμμάχους στην Κορέα. Οι Τούρκοι κράτησαν μια σκληρή στάση έναντι της Σοβιετικής Ένωσης για δεκαετίες. Μετά τις Η.Π.Α, η Τουρκία διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό στρατευμάτων μέσα στους κόλπους της Συμμαχίας.
Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η αποστολή του ΝΑΤΟ άλλαξε και μερικοί είδαν τον Ισλαμισμό ως το νέο στρατηγικό εχθρό. Από το 1995 κιόλας ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Βίλι Κλάες (Willy Claes) συνέκρινε τον Ισλαμισμό με τον ιστορικό εχθρό : " Ο Φονταμενταλισμός είναι τουλάχιστο το ίδιο επικίνδυνος όσο ήταν ο κομμουνισμός". Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου πρόσθεσε " το στρατευμένο Ισλάμ αναδύθηκε ίσως σαν η σοβαρότερη απειλή για το ΝΑΤΟ και τη Δυτική Ασφάλεια."
Πράγματι το ΝΑΤΟ για πρώτη φορά επικαλέστηκε το άρθρο 5 του Καταστατικού του Χάρτη καλώντας σε "συλλογική αυτοάμυνα" και κήρυξε τον πόλεμο εναντίον των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν το 2001, απαντώντας στις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου οι οποίες εξαπολύθηκαν από αυτή τη χώρα.
Πιο πρόσφατα ο πρώην πρωθυπουργός της Ισπανίας Χοσέ Μαρία Αθνάρ (Jose Maria Aznar) υποστήριξε ότι "η Ισλαμιστική τρομοκρατία είναι μια νέα κοινή απειλή παγκόσμιας φύσεως η οποία θέτει την ίδια την ύπαρξη των κρατών μελών του ΝΑΤΟ σε κίνδυνο." και συνηγορεί στο ότι η Συμμαχία πρέπει να επικεντρωθεί στην καταπολέμηση της "Ισλαμιστικής Τζιχάντ και της διασποράς των πυρηνικών όπλων" Καλεί να " μπει στο επίκεντρο της στρατηγικής της Συμμαχίας ο πόλεμος κατά της Ισλαμιστικής Τζιχάντ."
Ο Κλάες και ο Αθνάρ έχουν δίκιο, αλλά το όραμά τους βρίσκεται τώρα σε κίνδυνο γιατί οι Ισλαμιστές έχουν διεισδύσει στην Συμμαχία των 28 κρατών, όπως δραματικά καταδείχτηκε τις προηγούμενες ημέρες.
Καθώς η θητεία του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γιαπ ντε Χουπ Σέφερ (Jaap de Hoop Scheffer) ολοκληρώνεται τον προσεχή Ιούλιο, αναδεικνύεται μια συναίνεση γύρω από το πρόσωπο του Δανού πρωθυπουργού Αντερς Φογκ Ράσμουσσεν (Anders Fogh Rasmussen) 56 ετών ως διαδόχου του. Αλλά ο Φογκ Ράσμουσσεν ήταν πρωθυπουργός στις αρχές του 2006 όταν η κρίση με τα σκίτσα του Μωάμεθ ξέσπασε και επέμεινε ότι σαν πρωθυπουργός δεν είχε καμιά αρμοδιότητα να πει σε μια ιδιωτική εφημερίδα τι να μην δημοσιεύσει. Η θέση του αυτή επικρίθηκε από τους Μουσουλμάνους συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (Recep Tayyip Erdogan) ο οποίος "πληροφόρησε" τον Φογκ Ράσμουσσεν εκείνη την περίοδο ότι "οι ελευθερίες έχουν όρια και ότι είναι ιερό πρέπει να είναι σεβαστό."
Όταν ο Φογκ Ράσμουσσεν αναδείχθηκε ως υποψήφιος για τη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ, ο Ερντογάν συνέχισε με τη μνησικακία του λέγοντας ότι η κυβέρνησή του βλέπει "αρνητικά" αυτή την υποψηφιότητα γιατί, εξήγησε ο Ερντογάν, " του ζήτησα να συναντήσει τους Ισλαμιστές ηγέτες της χώρας του και να τους εξηγήσει τι συμβαίνει και εκείνος απέφυγε να το κάνει. Έτσι πως μπορώ να περιμένω από αυτόν να συνεισφέρει στην ειρήνη;"
Ο Φογκ Ράσμουσσεν επιλέχθηκε τελικά ως συναινετικός υποψήφιος, αλλά με ένα υψηλό τίμημα. Ο Δανός κέρδισε τη δουλειά μόνον ύστερα από εντατικές διαπραγματεύσεις με τον Τούρκο Πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιούλ (Abdullah Gul) οι οποίες φιλοξενήθηκαν από τον Μπάρακ Ομπάμα (Barack Obama). Ο Φογκ Ράσμουσσεν υποσχέθηκε να διορίσει τουλάχιστον δύο Τούρκους και να διασκεδάσει δημόσια την ανησυχία των Μουσουλμάνων σχετικά με την θέση του για τα σκίτσα του Μωάμεθ. Ο Ερντογάν ανακοίνωσε ότι ο Ομπάμα "μας έδωσε εγγυήσεις" αναφορικά με τις Τουρκικές επιφυλάξεις για τον Φογκ Ράσμουσσεν.
Τα "τσέρκια" που ο Φογκ Ράσμουσσεν έπρεπε να πηδήξει ανάμεσα για να κερδίσει την υποστήριξη της Άγκυρας μπορούν να "συναχθούν" από τα δουλοπρεπή σχόλια που έκανε αμέσως μετά τον διορισμό του : " Σαν Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, θα πραγματοποιήσω μια πολύ καθαρή προσέγγιση με τον Μουσουλμανικό κόσμο για να εξασφαλίσω τη συνεργασία και να εντείνω το διάλογο μαζί του. Θεωρώ την Τουρκία έναν πολύ σημαντικό σύμμαχο και στρατηγικό εταίρο και θα συνεργαστώ μαζί της στην προσπάθειά μας να εξασφαλίσουμε την καλύτερη δυνατή συνεργασία με τον Μουσουλμανικό κόσμο."
Φαίνεται ότι είμαστε μάρτυρες της ανάδυσης όχι ενός ρωμαλέου ΝΑΤΟ το οποίο να ακολουθεί το πρότυπο των Κλάες-Αθνάρ, ενός ΝΑΤΟ που ηγείται του αγώνα κατά του ριζοσπαστικού Ισλάμ, αλλά ενός οργανισμού που χωλαίνει εκ των έσω, ανίκανου να αντιμετωπίσει την κύρια στρατηγική απειλή από φόβο μήπως προσβάλλει μια χώρα μέλος του.
Ούτε είναι ο Ισλαμισμός το μοναδικό πρόβλημα με την Τουρκία. Σε αυτό που εξελίσσεται σε Μεσανατολικό Ψυχρό Πόλεμο με την Τεχεράνη να ηγείται του ενός στρατοπέδου και του Ριάντ του άλλου, η Άγκυρα έχει επανειλημμένως ταχθεί με το πρώτο- προσκαλώντας τον Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ (Mahmoud Ahmadinejad), συνηγορώντας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, αναπτύσσοντας ένα Ιρανικό πετρελαϊκό πεδίο, μεταφέροντας Ιρανικά όπλα στη Χέτζμπολλαχ, ανοικτά υποστηρίζοντας τη Χαμάς, κακόβουλα καταδικάζοντας το Ισραήλ και στρέφοντας την Τουρκική κοινή γνώμη κατά των Η.Π.Α.
Παρατηρώντας αυτές τις αλλαγές, η αρθογράφος της Τζερούσαλεμ Πόστ (The Jerusalem Post) Κάρολιν Γκλίκ (Caroline Glick) προτρέπει την Ουάσιγκτον " να προτείνει την ιδέα να απομακρυνθεί η Τουρκία από το ΝΑΤΟ." Η κυβέρνηση Ομπάμα δεν προτίθεται να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά προτού η Άγκυρα καταστήσει το ΝΑΤΟ χωρίς δόντια, αντικειμενικοί παρατηρητές θα πρέπει προσεκτικά να σκεφθούν το παραπάνω επιχείρημα.
