این کتاب را ماریوس دیب نوشته و بنگاه پا لگریو بسال 2003 آنرا منتشر کرده.
نام کتاب- خود – توضیح واضحات است: دیب که در بخش مطالعات بین الملی عالی شاخه مطالعات سیاسی خاورمیانه واقع در دانشگاه جانز هاپکینز درس میدهد کسی است که خود را از صف همقطاران "روشنگر" جدا کرده و با ایمان مینویسد که رژیم سوریه مسئول راه انداختن جنگ تروریستی در لبنان است.
دیب بطور پوست کنده و بی رودرواسی مینویسد:
- رژیم علوی در سوریه هرگز در اندیشه آشتی با اسرائیل نبوده است
- رژیم سوریه عمدا لبنان را در گیر یک جنگ مصنوعی داخلی کرده و در چنان حالت بحرانی نگهداشته که این کشور ستمدیده باید با همسایه خود اسرائیل هم در ستیز باشد.
در اینمیان تنها سوریه است که سر در آخر گذاشته و منافع خود را از این بحران تامین میکند.
دیب پرده دری را بجائی رسانده که " کارشناسان عالی مقام مطالعات خاور" را ببازی گرفته و بی مهابا آنها را بمبارزه میطلبد.
دیب در یک تجزیه و تحلیل خشم آلود- کوبنده- اما دقیق به دو موضوع ذکر شده در بالا میپردازد و با یاد آوری سالهای پر تلاطم از 1974 تا 2000 نشان میدهد که چگونه در این دوران 26 ساله – حافظ اسد با دوزو کلک کشور لبنان را که زمانی یک کشور مستقل بود گام بگام باشغال خود درآورد و " سویس خاورمیانه" را تیول هفت تیر کشها و چماقداران لجام گسیخته کرد.
این داستان بخودی خود یک سرگذشت چندئش آور هست اما چیزی که این داستان را بدتر کرده ندانم کاری و ساده لوحی دیپماتها و سیاستمداران امریکائی درواکنش به روشها و هدفهای اسد بوده است که براستی مایه آبروریزی است.
اکنون تاملی ونگاهی به دو نکته قابل ذکر در کتاب:
- گواینکه دیب وقت بسیاری را صرف گفتگو در باره دیپلوماسی دولت کارگری اسرائیل کرده ولی از سالهای دوران نخست وزیری نتان یاهو و حزب لیکودش بسیاز شتابزده عبور میکند. توگوئی در این سالها اتفاق قابل ملاحظه ای پیش نیامده بوده در حالیکه در واقع این دوران شاهد و زمینه ساز چند واقعه دراماتیک در رابطه میان سوریه- اسرائیل بود.
- با اینکه دولت لیبی سر انجام مسئولیت سقوط پرواز شماره 103 هواپیمائی پن ام که بسال 1988 در آسمان اسکاتلند رخداد را بگردن گرفته- دیب همچنان اصرار میکند که دولت لیبی مسئول سقوط این هواپیما نبوده بلکه کار" کارگروههائی است که با ایران وسوریه رابطه نزدیک داشته اند". وی ادعا میکند که مقصر خواندن لیبی – به امریکائیان مجال داده که ازیک سو از سوریه رفع مسئولیت کنند و از سوئی دیگر از ارتش سوریه در جنگ علیه صدام حسین – که دو سال بعد از حادثه سقوط هواپیما پیش آمد بهره ببرند.
